ΑΝΑΠΝΟΗ
Η προσθήκη του αντιβιοτικού αζιθρομυκίνη στη συνήθη ιατρική φροντίδα δεν προσφέρει κανένα σημαντικό όφελος στους ασθενείς με οξεία παρόξυνση του άσθματός τους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα μελέτης.
Η προσθήκη του αντιβιοτικού αζιθρομυκίνη στη συνήθη ιατρική φροντίδα δεν προσφέρει κανένα στατιστικά ή κλινικά σημαντικό όφελος στους ασθενείς με οξεία παρόξυνση του άσθματός τους, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της μελέτης «Αζιθρομυκίνη έναντι εικονικού φαρμάκου στις οξείες παροξύνσεις του άσθματος», που δημοσιεύθηκε διαδικτυακά στις 19 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό JAMA Internal Medicine.
«Αυτή η κλινική μελέτη δεν βρήκε κανένα στατιστικά ή κλινικά σημαντικό όφελος στα συμπτώματα, την πνευμονική λειτουργία, ή την ταχύτητα της ανάρρωσης », γράφει ο Sebastian L. Johnston, MBBS, PhD, από το Imperial College του Λονδίνου στο Ηνωμένο Βασίλειο, και οι συνεργάτες του.
Οι ερευνητές πραγματοποίησαν την πολυκεντρική μελέτη σε 199 ασθενείς σε 31 ιατρικά κέντρα του Ηνωμένου Βασιλείου, μεταξύ του Σεπτεμβρίου του 2011 και του Απριλίου του 2014.
Οι ασθενείς, η ηλικία των οποίων κυμαινόταν μεταξύ 18 έως 65 ετών, είχαν όλοι ιστορικό άσθματος για περισσότερο από 6 μήνες, και είχαν όλοι παρουσιάσει οξεία επιδείνωση του ελέγχου του άσθματός του το τελευταίο 48ωρο, επιδείνωση που απαιτούσε τη λήψη κορτιζόνης, είτε από το στόμα είτε παρεντερικά.
Για 3 ημέρες, μια ομάδα 97 ασθενών έλαβαν επιπρόσθετα θεραπεία με αζιθρομυκίνη 500 mg ημερησίως, ενώ μια άλλη ομάδα 102 ασθενών έλαβαν εικονικό φάρμακο.
«Στη μελέτη, οι ασθενείς συμπλήρωναν επί 10 ημέρες ένα ημερολόγιο στο οποίο βαθμολογούσαν συμπτώματα, όπως ο συριγμός, η δύσπνοια και ο βήχας» σημειώνουν οι συγγραφείς.
Η θεραπεία με αζιθρομυκίνη φάνηκε ότι δεν προσέφερε κανένα σημαντικό θεραπευτικό όφελος. Από την παρόξυνση έως την ημέρα 10 μετά την είσοδο στη μελέτη, η μέση βαθμολογία των συμπτωμάτων του άσθματος μειώθηκε από το 4,14 στο 2,09 στην ομάδα της αζιθρομυκίνης, και από το 4,18 στο 2,20 στην ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
Δεν παρατηρήθηκε καμία σημαντική διαφορά στην ποιότητα ζωής ή τη λειτουργία των πνευμόνων στους ασθενείς μεταξύ των 2 ομάδων, μεταξύ της παρόξυνσης και της ημέρας 10. Ομοίως, οι συγγραφείς δεν αναφέρουν καμία σημαντική διαφορά μεταξύ των ομάδων όσον αφορά τα δευτερογενή αποτελέσματα, όπως αυτά καταγράφονται στα ερωτηματολόγια ποιότητας ζωής, ή στις μετρήσεις της πνευμονικής λειτουργίας.
Ανεπιθύμητες ενέργειες συνέβησαν σπάνια και στις δύο ομάδες, με περισσότερες γαστρεντερικές διαταραχές να εμφανίζονται στην ομάδα της αζιθρομυκίνης σε σχέση με την ομάδα του εικονικού φαρμάκου.
Είναι ενδιαφέρον, ωστόσο, σημειώνουν οι συγγραφείς ότι η είσοδος των ασθενών για αυτή την μελέτη αποδείχθηκε προκλητική. Μεταξύ των 4.582 ασθενών οι οποίοι είχαν αρχικά αξιολογηθεί για τη συμμετοχή, οι ερευνητές απέκλεισαν 2044 (44,6%) από τη μελέτη επειδή είχαν ήδη λάβει αντιβιοτικά, παρά τις κατευθυντήριες οδηγίες για τη θεραπεία της παρόξυνσης του άσθματος, οι οποίες τάσσονται εναντίον της συνήθους χρήσης τους.
Σε ένα συνοδευτικό άρθρο σύνταξης, ο Guy Brusselle, MD, PhD, και η Εύα Van Braeckel, MD, PhD, από το Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο της Γάνδης, στο Βέλγιο, τονίζουν την ανάγκη για νέες επικουρικές θεραπείες για χρήση με κορτικοειδή, με σκοπό να επιταχύνουν την ανάρρωση από την οξεία παρόξυνση του άσθματος και να προλάβουν τις επιπλοκές.
Οι συντάκτες, σχολιάζοντας την υψηλή χρήση των αντιβιοτικών στους ασθενείς της μελέτης, αναφέρουν ότι το 22% των επειγόντων επισκέψεων στο γιατρό με κρίση άσθματος στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν αποδειχθεί ότι καταλήγουν στη συνταγογράφηση ενός αντιβιοτικού, και ότι αυτή η ακατάλληλη τακτική πιθανώς συμβάλλει στο πρόβλημα της αύξησης της ανθεκτικότητας στα αντιβιοτικά.
Ως εκ τούτου, ο Dr Brusselle και ο Dr Van Braeckel προτείνουν ένα συνδυασμό τεσσάρων στρατηγικών που θα βοηθήσει στην καταπολέμηση της κατάχρησης αντιβιοτικών σε ασθενείς με οξείες προσβολές άσθματος:
- περαιτέρω ευαισθητοποίηση μεταξύ των ιατρών όσον αφορά στην υπερβολική χρήση αντιβιοτικών,
- τήρηση των διεθνών οδηγιών για το άσθμα που αποτρέπουν τη συνήθη χρήση αντιβιοτικών στις παροξύνσεις άσθματος,
- την διενέργεια μεγάλων μελετών για να καθοριστεί ποιοι ασθενείς με κρίσεις άσθματος θα μπορούσαν να επωφεληθούν από τη θεραπεία με αντιβιοτικά,
- την εφαρμογή γνωστών βιοδεικτών αλλά και την ανάπτυξη νέων με σκοπό να βοηθήσουν σε μια στοχευμένη θεραπεία όσον αφορά τη χρήση αντιβιοτικών.
Οι Brusselle και Van Braeckel καταλήγουν λέγοντας πως «είναι υψίστης σημασίας η ανεύρεση αυτών των ασθενών με οξείες παροξύνσεις άσθματος οι οποίοι θα ωφεληθούν περισσότερο από τη χρήση αντιβιοτικών».
Προσαρμογή από:
JAMA Intern Med. Published online September 19, 2016
